تأثیر مکمل دهی کوتاه مدت کراتین بر شاخص های کوفتگی عضلانی تأخیری پس از یک جلسه فعالیت مقاومتی

هدف: تحقیق حاضر به منظور تعیین تأثیر مکمل دهی کراتین بر برخی شاخص های کوفتگی عضلانی تأخیری (زیست شیمیایی، عملکردی و محیطی) متعاقب فعالیت مقاومتی در مردان کشتی گیر انجام شد. روش شناسی: 18 مرد کشتی گیر داوطلب (میانگین سنی13/1±11/21 سال، درصد چربی 84/1±67/12% و شاخص توده بدنی 70/0±96/21 کیلوگرم بر مجذور متر) به طور تصادفی و دوسویه کور در دو گروه کراتین (9نفر) و شبه دارو (9نفر) قرار گرفتند. آزمودنی ها پس از دورة شش روزة مکمل دهی (300 میلی گرم در کیلوگرم وزن بدن روزانه کراتین یا دکستروز)، در یک برنامه فعالیت مقاومتی دایره ای با وزنه (با شدت 80 درصد یک تکرار بیشینه در سه نوبت با تکرارهای شش تایی) شامل شش ایستگاه شرکت کردند. تغییرات شاخص های کوفتگی عضلانی طی سه مرحله (قبل از شروع مکمل دهی، بلافاصله و 24 ساعت پس از اجرای قرارداد فعالیت مقاومتی) اندازه گیری شد. داده های حاصله بوسیلة آزمون های تحلیل واریانس مکرر، ­تعقیبی بونفرونی و تی مستقل در سطح معنی داری 05/0 بررسی شد. یافته ها: نتایج نشان داد، یک جلسه فعالیت مقاومتی باعث افزایش معنی داری در شاخص های کراتین کیناز (ck) و احساس درد بلافاصله می گردد (05/0p≤). اگرچه دامنة تغییرات 24 ساعتة کراتین کیناز سرم گروه کراتین به طور معنی داری پایین تر از گروه شبه دارو بود (05/0p≤). اما، تفاوت 24 ساعتة محیط ران، انعطاف پذیری، قدرت هم طول بیشینه و توان انفجاری اندام تحتانی دو گروه معنی دار نبود. نتیجه گیری: یافته های این پژوهش نشان داد که مکمل دهی کوتاه مدت کراتین منجر به کاهش میزان برخی از شاخص های کوفتگی عضلانی (کراتین کیناز تام سرم) می شود. بنابراین، مکمل دهی کراتین ممکن است میزان کوفتگی عضلانی متعاقب فعالیت مقاومتی را کاهش دهد.